Κυνηγώντας τους Σλαν

Ο Τζόνυ Κρος θα θυμόταν πάντα εκείνη τη μέρα που αυτός και η μητέρα του είχαν ξεκινήσει από την ήσυχη εξοχική συνοικία που έμεναν για να πάνε στην καρδιά της Κεντρόπολης – και δεν ήταν η πρώτη φορά. Μόνο που θα ήταν η τελευταία, αφού σ’ αυτή την έξοδό τους και στην αμέριμνη περιπλάνησή τους ανάμεσα στα καταπράσινα πάρκα και τους θεόρατους ουρανοξύστες, θα παραμόνευε ο κίνδυνος, ο θάνατος και η περιπέτεια. Ο κίνδυνος που θα παρουσιαζόταν στις “εξημμένες” διαισθήσεις τους – ικανότητα που διέθεταν όλοι οι Σλαν, ακόμα και ένα παιδί που δεν έχει κλείσει τα δέκα του χρόνια, όπως ο μικρός Τζόνυ – και που η Πατρίτσια Κρος θα αναγνώριζε τη φοβερή του σημασία. Ο θάνατος που παραμόνευε στη γωνιά του Μεγάλου Δρόμου και της Λεωφόρου της Πρωτεύουσας στα πρόσωπα των ανδρών της μυστικής αστυνομίας του μισητού άρχοντα της Γης Κάιερ Γκρέυ – και που θα άφηνε ένα παιδί, σ’ αυτή την τρυφερή ηλικία, ολομόναχο στον κόσμο και ορφανό!… Και η περιπέτεια που η σκοτεινή της αφετηρία θα έφερνε ένα λυσσαλέο και θανάσιμο κυνηγητό, καθώς το μικρό ανθρώπινο θήραμα θα προσπαθούσε να σωθεί από τους αμείλικτους διώκτες του, ξέροντας (ή μαντεύοντας τουλάχιστον ) πως η μοίρα το είχε διαλέξει, ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα παιδιά, για να εκπληρώσει τους πόθους μιας ολόκληρης φυλής!…