Κόκκινος Δεκέμβρης

Το ζήτημα της επαναστατικής βίας Επτά δεκαετίες μετά το Δεκέμβρη του 1944, είναι πια αυτονόητο πως η ανάλυση της επαναστατικής βίας που εκλύθηκε στη διάρκειά του μπορεί και πρέπει ν΄αποσκοπεί όχι στην καταγγελία ή τη δικαιολόγηση, αλλά πρωτίστως στην κατανόησή της. Τα ειδοποιά χαρακτηριστικά αυτής της βίας είναι άλλωστε σε θέση να μας αποκαλύψουν καθοριστικά στοιχεία για την ένοπλη εξέγερση των 33 ημερών και την κοινωνική δυναμική της, που η αποκλειστική ενασχόληση με τις ηγετικές στρατηγικές επιλογές και κινήσεις αφήνει συνήθως στη σκιά.Ο “Κόκκινος Δεκέμβρης” προτείνει μια νέα μεθοδολογία για την προσέγγιση αυτής της απωθημένης πτυχής του αντιστασιακού κι επαναστατικού κινήματος της δεκαετίας του ΄40. Στους αντίποδες της επιχειρούμενης επανόδου στα μετεμφυλιακά ερμηνευτικά σχήματα των “τριών γύρων”, της μειοψηφικής συνωμοσίας και της “εγγενούς εγκληματικότητας” του κομμουνιστικού κινήματος, αλλά δίχως τα ανακλαστικά συγκάλυψης ή υποβάθμισης που διέκριναν την παραδοσιακή αριστερή ιστοριογραφία.