Κοινωνικές αντιθέσεις στην πόλη της Ζακύνθου. ” Το ρεμπελιό των ποπολάρων ” (1628)

Η μελέτη αυτή ξεκίνησε με κεντρικό της θέμα το ρεμπελιό των ποπολάρων της Ζακύνθου. Το ρεμπελιό, αντικείμενο ενός χρονικού της εποχής, κατόρθωσε να διαφύγει από τη λήθη και μέσα από τον υπαινικτικό ή ρητό ιστορικό λόγο, πέρασε άνετα στη λογοτεχνία και εγκαταστάθηκε στο χώρο των συμβόλων, στο χώρο του μύθου. Ο “ποπολάρος” έγινε συνώνυμο του “ωραίου επαναστάτη” (κατάλοιπο του ρομαντισμού αυτό) και το ρεμπελιό των ποπολάρων έγινε η κορυφαία στιγμή μιας μικρής κοινωνίας -που αναδείκνυε, όμως τι; Το ρεμπελιό των ποπολάρων έμενε μετέωρο, εφόσον αγνοούσαμε τις συντεταγμένες μέσα στις οποίες έπρεπε να τοποθετηθεί για να αποκτήσει την υλικότητα του ιστορικού γεγονότος. Αυτό ακριβώς το στοιχείο έκανε εύκολη, κατά καιρούς, και τη μεταμόρφωση του, τη διαφορετική του εννοιολόγηση και την οικειοποίηση του από πολιτικές ιδεολογίες. […](από την εισαγωγή του βιβλίου)