Κήνσορες και θεράποντες

Όταν το 1964 έγινε η πρώτη έκδοση αυτού του βιβλίου η έκφραση “Κήνσορες και θεράποντες” αποτελούσε απλώς έναν τίτλο. Έκτοτε έγινε έκφραση τρέχουσας χρήσης, παροιμιακή σχεδόν αντίθεση. Όταν εμφανίστηκε το βιβλίο, η χρήση οργάνων της αυστηρής έρευνας σε θέματα όπως τα κόμικς, το καταναλωτικό τραγούδι, το λαϊκό αφήγημα, φαινόταν εξωφρενική σε πολύ κόσμο: σήμερα, οι ίδιες οι γενεές, που απάντησαν με τις τεχνικές της εναλλακτικής πληροφόρησης και της αντιπληροφόρησης στην εισβολή των μαζικών μέσων, απέδειξαν ότι το πρόβλημα αυτών των μέσων αγγίζει τον πυρήνα της κοινωνίας μας, διαβρώνει την ιδεολογία, προσφέρει σ’ όλους όργανα, τα οποία αποτελούν τμήμα του καθημερινού τρόπου ομιλίας και σκέψης και έτσι θα πρέπει να ερευνώνται σε βάθος, χωρίς φόβο να φανούν επιφανειακά, για το μόνο λόγο ότι ένα δοκίμιο αφιερώνεται στον Στηβ Κάνυον και όχι σ’ έναν ήσσονα ποιητή του 15ου αιώνα. Πολλά απ’ αυτά τα δοκίμια περιλαμβάνονται πια στη διεθνή σχετική βιβλιογραφία, παρ’ όλο που αρκετά ανακλούν το κλίμα και την προβληματική της εποχής.Η έκδοση ενός “κλασικού” πλέον βιβλίου αποσκοπεί στο να προτείνει κάποια κείμενα που ακόμη και σήμερα αποτελούν θέμα συζήτησης και δεν έχουν χάσει τη δύναμη της διανοητικής πρόκλησης.