Κι όμως, έμοιαζες με τύψη

Η Άδα και η Εύα είναι μία γυναίκα που δε γνωρίζει ενιαία ζωή παρά την αμοιβαία έχθρα. Η Άδα μισεί την Εύα και το αντίστροφο. Στις ζωές τους οι άλλοι -και μαζί τους και ο αποτρόπαιος σύντροφος της Εύας- εμποδίζουν τη συμφιλίωση. Ως τη στιγμή που η Άδα συναντά τον Σήφη Αγραφιώτη. Ο Σήφης είναι κι αυτός ένας άλλος, μα ο ξεχωριστός Άλλος, που έγινε κρίκος κι έδεσε τα διάσπαρτα κομμάτια, μόνιασε τους εχθρούς στη μεγαλύτερη αγάπη που γεννήθηκε ποτέ. Στην αποδοχή, στο θαυμασμό, στην κατανόηση προς τον ισχυρότερο εχθρό μας: τον εαυτό μας. Η ιστορία αρχίζει κι ο Σήφης φεύγει. Το μήνυμά του βουίζει στ’ αυτιά της γυναίκας: “Σπουδαιότερο απ’ το να σ’ αγαπήσει κανείς είναι το να σε μάθει ν’ αγαπάς τον εαυτό σου”.