Καυσοκαλύβης

“Καυσοκαλύβης” αποκλήθηκε ο ασκητής Μάξιμος του 14ου αιώνα, διότι άλλαζε συνεχώς τόπο, καίγοντας κάθε φορά την καλύβα του για ν’ ασκείται στην ακτημοσύνη.Μετά από μακρά πορεία στην πεζή και μετρική φράση, ο Αντώνης Ζέρβας φθάνει εδώ σε μια αντιλυρική, εξόχως ειρωνική και αποφθεγματική μορφή του έναρθρου περιστατικού, η βία του οποίου, αισθητή πλέον στους καιρούς της κρίσης, ήταν και ο πυρήνας των τελευταίων του συλλογών.Ακολουθούν μία σειρα σύγχρονων χαρακτήρων με τον τίτλο Σάτυρες και τα καυστικά στιχηρά Ο Καημάνης στη μάντρα του Καρρά. Μεμονωμένα ποιήματα από τις ενότητες αυτές πρωτοδημοσιεύθηκαν στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού “Πλανόδιον” (Ιούνιος 2012).Το βιβλίο κλείνει με μία κατά πολύ παλαιότερη, αλλά προσωπική, εκλογή ιταλικών ποιημάτων, μεταξύ των οποίων και “Το τεφτεράκι του γέροντα” του Giuseppe Ungaretti, μεταφρασμένο για πρώτη φορά στα ελληνικά, ως ενθύμιο του Μεσογειακού ανθρώπου.