Καθάπερ φερομένης βιαίας πνοής

Από αυτούς τους λίγους της γενιάς του ’30 που έφερε τ’ απάνω κάτω στην τέχνη, στη ζωγραφική -και που στην πριν δέκα χρόνια μεγάλη έκθεση των μεταμορφώσεων της νεότερης τέχνης στην Ελλάδα η καίρια συμβολή αυτών των λίγων εξισώθηκε με την ασήμαντη κάποιων ξεχασμένων-, ο Γιάννης Τσαρούχης είναι ο υποτιμημένος επαναστάτης, μεγάλης ακτίνας όμως, και γι’ αυτό ο Θανάσης Νιάρχος είπε και γράφει: “… ο καλλιτέχνης αυτός που επηρέασε την πορεία των ιδεών στην Ελλάδα, το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα, όσο ελάχιστοι άλλοι, αγνοούσε τη φωνή, τη διαμαρτυρία, την κραυγή. Ενώ δεν είχε παρά έναν τρόπο ψιθυριστό, σβησμένο σχεδόν, για να υποβάλλει ό,τι τον ενδιέφερε, έφτασε σήμερα ν’ ακούγεται σαν ομοβροντία…” έτσι που “… η μεγαλόσχημη -επαναστατικότητα- των λόγων να ηχεί παιδαριώδης…”Παναγιώτης Τέτσης