Και άλλες ουρές

Τα παιδιά μου μεγάλωσαν. Δεν έρχονται να τρυπώσουν στην αγκαλιά μου. Ούτε κι εγώ μπορώ πια, έτσι χωρίς λόγο, να πάω να τα χαϊδέψω. Κι όμως ανάμεσά μας υπάρχει μια μόνιμη ροή χαδιών κι αγάπης. Κάθε μέρα αγκαλιάζουμε και χαϊδεύουμε το σκύλο, τη γάτα μας, λέγοντάς τους διάφορες κουβεντούλες. Όλοι μας κάθε τόσο ακουμπάμε το ξεχείλισμα της τρυφερότητάς μας πάνω στις γούνες τους. Φορτισμένοι από αγάπη οι σκύλοι μας ορμάνε από αγκαλιά σε αγκαλιά. Κι οι γάτες αμέσως, με το πρώτο χάδι που θα δεχτούν, βάζουν μπρος τα μοτέρ τους να χουρχουρίζουν και με τις ουρές υψωμένα κατάρτια κυκλοφορούν ανάμεσά μας σαν καϊκάκια σε συνεχή δρομολόγια, μεταφέροντας απ’ τον έναν στον άλλον χάδια και αγάπη…