Ιστορία των επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου

[…] Μιας και διαχωρισμένοι οι δυο τόμοι, όπως εκδόθηκαν, είναι καθένας τους διαφορετικής υφής, τρόποντινά, κι άλλα σκοπούμενα υπηρετεί, αρμόζει και χωριστή απάντηση.Στον πρώτο: άθικτη η μεστή ιστορική αφήγηση του Droysen στην πιο άμεσα ληπτή μετάφραση- στον δεύτερο: οι σημειώσεις, με τον επιστημονικό οπλισμό, τον αντίλογο, την τεκμηρίωση, την ενημέρωση – δική μας συνεισφορά, κατά το μέγιστο![…] Επομένως ο δεύτερος τόμος -για τους λιγοστούς ασφαλώς θιασώτες της Έρευνας- περιέχει πέραν του αναλυτικού υπομνηματισμού του ντρουζενικού έργου, υλικό πολύτιμο, που δύσκολα βρίσκεται αλλού τόσο ενδελεχώς ταξινομημένο και καταταγμένο, με παράθεση συγκριτικών πινάκων, με δέντρα, ώστε άμεσα να συλλαμβάνουν ποιες οι διαφορές στις γενεαλογίες κατά τον ένα ή τον άλλο μελετητή, με στέμματα πηγών καταρτισμένα βάσει των διαφόρων εκδοχών, σα νάχαν ανοιγμένα μπρος τους και ν’ αντιπαρέβαλλαν μεθοδικά πέντε και δέκα έγκριτα ειδικά βοηθήματα. Και τέτοια επιμελημένη διευθέτηση της ύλης είν’ εντελώς απαραίτητη για τον Ελληνισμό, που μοιάζει ακόμα με απέραντο εργοτάξιο, όπου τα πάντα σαλεύουν, τίποτε δεν έχει βρει την οριστική του ισορροπία, αλλεπάλληλα σχέδια εκπονούνται και αυθυμερόν αντικρούονται, και κάθε λύση που αχνοδιαγράφεται στον ορίζοντα προσκρούει σε μυριάδες εμπόδια. […](από τον επίλογο του Στάντη Ρ. Αποστολίδη)