Ιπποκράτους 15

ΧΡΟΝΙΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΉρθε η Κ. κρατώνταςΣ΄ ένα δίσκο γραμμοφώνου το κεφάλι μουΗ βελόνα καρφωμένη στη φλέβα της σιωπήςΚαθώς το στόμα μου τραύλιζεΈνα τραγούδι για κωφαλάλουςΞάφνου ανέβασε στροφές ο έρωτάς τηςΚαι ο θάνατος άρχισε να περιστρέφεταιΜε τόση ορμήΠου εκκωφαντική απλώθηκε η σκιά του”Είδες πώς ακούγεται” μου ‘πε η Κ.”Παρά τη σκόνn αιώνωνΠου’ χει μαζέψει πάνω τουΤι κάθεσαι, έλα να χορέψουμε”Έκλεισα τα αυτιά μουΣτο τραγούδι της σειρήνας του ασθενοφόρουΚι έμεινα εκεί να αρρωστήσω κι άλλοΜε την πάρτη τηςΧρόνιο περιστατικό εξάλλουΤι δουλειά έχω εγώΝα τρέχω στα επείγονταΜε όσους σπεύδουν να κρυφτούνΚάτω από τη ζωή τουςΛες και θα προλάβουν το θάνατο Με εκείνους που τρέχουνΠρος την έξοδο κινδύνουΞεχνώντας πως απ’ το σώμα τουΔεν ξέφυγε κανείς ‘ ‘Κλαις; ” με ρώτησε”Μπα, σκόνη μπήκε στα μάτια μου”Γύρη που μεταφέρει ο αγέραςΜεταξύ ζώντων και τεθνεώτων”Δεν είναι τίποταΚάποιο σκουπιδάκι του χρόνουΜη σταματάςΣυνέχισε να χορεύειςΤο κομμάτι τα σπάει” ΠΡΕ(ΒΕ)ΖΑ ΘΑΝΑΤΟΥΔώστε μου λίγηΠρέ(βε)ζα θανάτουΣΚΟΝΗΞεσκονίζεις τα παπούτσια σουΞέχασες όμωςΌτι είσαι ολόκληρος σκόνη