Ηπειρώτικα παραμύθια

“Τα καημένα μου τα παιδιά, ακολουθώντας την τύχη μου, ίσως και την τύχη του σπιτιού μου, που το κυνηγάει κάποια κακομοιριά εδώ κι’ εκατό χρόνια, γεννήθηκαν μακρυά από την καλοχείμωνη και γλυκοκαλόκαιρη πατρίδα μου, την Ήπειρο, όπου κάθε πέτρα, κάθε χάλασμα και κάθε λακκιά έχουν το τραγούδι τους, την παράδοσή τους και το παραμύθι τους.Αυτό μ’ ανάγκασε να τους λέω συχνά όσα παραμύθια δεν εξάλειψε από το μνημονικό μου ο καιρός, για να αιστανθούν κι’ αυτά εκείνη την άρρητη τη γλύκα, που αιστάνονται όσα παιδιά έχουν την ευτυχία να γεννιούνται και ν’ αναθρέφονται στο χωριό τους ή στην πολυτία τους, ακούοντας τα γλυκά τα παραμύθια από το στόμα της Βάβως του σπιτιού.Για τα ξενιτεμένα Ηπειρωτόπουλα λοιπόν δημοσιεύω αυτή τη σειρά των Παραμυθιών μου, τα ωνόμασα δε Ηπειρωτικά, διότι είναι όλα βγαλμένα από τους βράχους κι’ από τα χαλάσματα κι’ από τα λακκώματα της πατρίδας μου”.Περιέχει τα παραμύθια:Το Αθάνατο ΝερόΤο ΜάτιΟ Πετεινός κι’ η ΚότταΗ ΗλιόταχτηΗ Βασιλοπούλα κι’ η ΠεντάμορφηΟι Ζηλιάρες ΑδερφέςΗ Βασιλοπούλα της άκρης της ΓηςΟ Σπανός κι’ ο ΔράκοςΗ πλειό Ώμορφη του κόσμουΗ Μάρω και ο ΓιάννοςΗ ΠανώριαΗ ψείρα των γενυών του ΒασιλιάΤο Μαρμαρωμένο Βασιλόπουλο κι’ η Πανέμορφη