Ήμασταν κάποτε πυροβολητές

… Δεκαπενταύγουστος του 1974. Μια μέρα σημαδιακή. Πολεμούσαμε όπως αρμόζει σε Έλληνες. “Ή ταν ή επί τας”. Ή με τα πυροβόλα μας ή πάνω σ’ αυτά, όπως κατευόδωναν οι Σπαρτιάτισσες μάνες τα παιδιά τους. Η Παναγία, η Υπέρμαχος Στρατηγός, το σύμβολο της υπομονής και της εγκαρτέρησης, μας έδινε δύναμη. Μια δύναμη ημίθεων, που μόνο στην ελληνική μυθολογία συναντά κανείς. Τι ωφελεί άλλωστε να ζούμε, όταν χάνονται τα πάντα. Τι θα λέμε αύριο στα παιδιά μας; Ήταν μια μάχη στην οποία τα δώσαμε όλα. Όσοι παρακολουθούσαν αυτή την τιτανομαχία από μακριά, δεν περίμεναν, όπως μας είπαν, να βγούμε ζωντανοί. Βγήκαμε όμως συντεταγμένοι, χωρίς να ματώσει μύτη. Δεν αφήσαμε τίποτα πίσω μας…