Η ζωή του και άπαντα τα ποιήματα

Και το Κοράκι, ποτέ δεν φτερούγισε,ακόμη κάθεταιστην ωχρή προτομή της Αθηνάςπάνω από την πόρτα της κάμαράς μου.Και τα μάτια του μοιάζουν σαν του δαίμοναπου ονειρεύεται,Και το φως της λάμπας πάνω του ρίχνει κυματιστάτη Σκιά του στο πάτωμα,Και η ψυχή μου από εκείνη τη σκιάπου κυματίζει στο πάτωμαΔεν θα σηκωθεί – ποτέ πια!(από το ποίημα “Το Κοράκι”