Η ζωγραφική στο Άγιον Όρος στις αρχές του 17ου αιώνα

[…] Έτσι, λίγο αργότερα, με την άδεια του πανοσιολογιωτάτου καθηγουμένου της Μονής κ. Πέτρου, ο επί των επιστημονικών θεμάτων φροντιστής γέρων Συμεών μου πρότεινε να εκπονήσω τη διδακτορική μου διατριβή, έχοντας ως θέμα το σύνολο των παρεκκλησίων που διακοσμήθηκαν από το μοναχό – ζωγράφο Δανιήλ. Και φυσικά αποδέχτηκα ασμένως και μετ’ ευχαριστίας την πρόταση αυτή, λόγω του μεγάλου ερευνητικού κενού σχετικά με τα αθωνικά μνημεία του πρώιμου 17ου αιώνα. Στην προσπάθειά μου αυτή ευτύχησα να βρίσκομαι υπό την εποπτεία δύο ακόμη εκλεκτών επιστημόνων, καθηγητών του Πανεπιστημίου Αθηνών, του κ. Νίκου Γκιολέ, τακτικού καθηγητού, και της κ. Ελένης Δεληγιάννη – Δωρή, επίκ. καθηγήτριας.Επισημαίνεται ότι η ανά χείρας μελέτη βασίζεται στην εν λόγω διατριβή, μολονότι έχει διαφορετική στόχευση και διαφορετικές προθέσεις. Το ενδιαφέρον στρέφεται τώρα στη σχέση της τέχνης του Δανιήλ με τις ιδιαιτερότητες της κρητικής ζωγραφικής στον Άθω κατά τα τέλη του 16ου και τις αρχές του 17ου αιώνα, αλλά και στην πρωτεύουσα θέση της μονής Διονυσίου σε σχέση με τις εικαστικές εξελίξεις της εποχής. Και εδώ θα πρέπει να εκφράσω τις ευχαριστίες μου προς την Ιερά Μονή Διονυσίου για την ευγενή παραχώρηση του σχετικού φωτογραφικού υλικού και των σχεδίων από το αρχείο της, διότι χωρίς αυτά η παρούσα έκδοση δεν θα είχε την απαιτούμενη πληρότητα. […](από τον πρόλογο του βιβλίου)