Η τριμερής σοδειά

ΤΟ ΣΤΙΓΜΑείπε ν’ αφήσει στίγμα του στο πρωινό η αγάπηκι έτσι να που απίθωσε ζεστή μια καλημέραστο φραντζολάκι της στιγμής του ύπνου της καλής τουμέσα σε χείλη κόκκιν’ ανεξήγητα ανοιχτάστο δέρμα επάνω ροδαλόν τριαντάφυλλου μετάξιμη ξεραθεί ο άρτος τους πετρώσει ο έρωτάς τουςπαγώσει το ασημί του φως πρόστυχο το φεγγάριχιόνι μαργώσει το κορμί βαρύνει τα φτερά τουςκαι χωριστά λιθοβολούν της μοίρας την απάτη!