Η τελευταία ημέρα ενός θανατοποινίτη

Το να ξυπνάς κάθε πρωί γνωρίζοντας πως αυτή η μέρα μπορεί να είναι η τελευταία σου, σημαίνει να ζεις σε μια διαρκή ψυχική οδύνη, από την οποία μπορείς να λυτρωθείς μόνο με την αναπόφευκτη εκτέλεση σου.(Βικτόρ Ουγκό)Κάπως έτσι κυλάει η ζωή ενός διαβόητου Γάλλου φυλακισμένου, ενός ανθρώπου μισητού από την κοινωνία, καταδικασμένου σε θάνατο για το έγκλημά του. Η ενοχή του είναι αδιαμφισβήτητη, αλλά η ψυχική του ταραχή καθώς περιμένει στο κελί της φυλακής του να τον καλέσουν για εκτέλεση, τον οδηγεί στα απώτερα όρια του φόβου και της απελπισίας. Με την προσμονή της λύτρωσης ως μοναδική του παρηγοριά, περνά τις ώρες του ανακαλώντας τη ζωή του μέχρι και τις τελευταίες του μέρες. Καθώς όμως περνούν οι ώρες, κατανοεί πως είναι ανήμπορος να αλλάξει την αναπόφευκτη μοίρα του και πως είναι μοιραίο να ακολουθήσει την πορεία που ακολούθησαν τόσοι άλλοι πριν απ’ αυτόν – την πορεία προς τη λαιμητόμο.Μια συναρπαστική νουβέλα για το δικαίωμα στη ζωή από έναν μεγάλο συγγραφέα, φανατικό πολέμιο της θανατικής καταδίκης.Τούτη η ιστορία δεν είναι ένα προϊόν μυθοπλασίας ή ένα κατάλοιπο του παρελθόντος. Η θανατική ποινή, στις διάφορες μορφές της επιβάλλεται σήμερα σε περισσότερες από ενενήντα χώρες του κόσμου.