Η σιωπή των θυμάτων

Σε αυτό το βιβλίο υπάρχει μία προσωπική ιστορία εβδομήντα χρόνων, αλλά και μία ματιά στη δική μας, την ιστορία της Ελλάδας. Αναμφισβήτητα προσωπική και αυτή, περιλαμβάνει όσα έζησα, ένιωσα, στερήθηκα, αλλά, κυρίως, ευλογήθηκα να γνωρίσω. Είναι η ματιά ενός “τυχερού” ανθρώπου που έζησε σαν “ντόπιος” στη άλλη χώρα όπου ανδρώθηκε και, ίσως, γι’ αυτό, σαν “ξένος” στη δική του χώρα. Σε όλη μου τη ζωή, η φράση “Όπου και αν πάω, η Ελλάδα με πληγώνει” ήταν στο μυαλό μου.Η αγάπη μου και η λαχτάρα για “δημιουργία”, παρά τη συμμετοχή μου, δεν ταίριαξε με τα ιστορικά γεγονότα και την πραγματικότητα των εβδομήντα αυτών ετών. Καθώς τελειώνει το “λάδι”, η ανάγκη να “εξομολογηθώ” ήταν έντονη. Τόσο σε βαθιά προσωπικό επίπεδο όσο και ως σχολιασμός της ζωής που έζησα.