Η “Αραβική άνοιξις” από τον Μπουμπάρκ εις τον Σίση

Το έτος 1958 είνε εν ιδιαίτερον έτος δια τον αραβικόν κόσμον. Δεν είνε ούτε ως το 1957 ούτε ως το 1959· διαφέρει μάλιστα όλων των υπολοίπων ετών. Το έτος 1958 είνε ιδιαίτερον έτος και δια την ιδεολογίαν του αραβισμού είνε η πρώτη πράξις ολοκληρώσεως του αραβισμού. Διότι κατ’ αυτό το έτος ετέθησαν τα θεμέλια ενυλώσεώς του· τότε, δια πρώτην φοράν εις την σύγχρονον ιστορίαν των αράβων, τη εμπνεύσει και προτροπή του εθνάρχου Νάσερ, επεχειρήθη το πρώτον βήμα προς κρατικήν ένωσιν των αραβικών κρατών, προς ομοσπονδιακήν ένωσιν της Αιγύπτου και της Συρίας, διεκνύουσα ότι η οδός προς δημιουργίαν ενός παναραβικού μεγάλου κράτους, το οποίον θα απετέλει εν τέλει τας Ηνωμένας Αραβικάς Πολιτείας ήτο εφικτή. […] (από την Εισαγωγή της έκδοσης)