Η πουπουλένια εξομολόγηση

VI_x000D_
_x000D_
Γιγάντιο χέρι βγαίνοντας από βαθιά χαράδρα_x000D_
Γιγάντιο τριαντάφυλλο που προσπαθεί ν’ αδράξει_x000D_
Γιγάντια δέντρα ολόγυμνα που θρόιζαν κοιτάζοντας_x000D_
Έχοντας μάτια για κλαριά, ρίζες στριφτές για πόδια_x000D_
Κι ολόγυρα μες στη σκιά χείλια που περιμένουν_x000D_
Απ’ την αντίθετη μεριά πόδι γιγάντιο γκρέμιζε_x000D_
Του ποιητή του δημιουργού το εξοχικό καλύβι_x000D_
Το πόδι ο άπληστος καιρός που τονέ κατατρέχει_x000D_
Το χέρι, το τριαντάφυλλο, σύμβολα της ελπίδας_x000D_
Το δέντρα είναι οι πόθοι του που’ χαν για ρίζες το αίσθημα_x000D_
Κι ολόγυρα μες στη σκιά τα χείλια ήταν αιδοία._x000D_
_x000D_
(από το ποίημα “Στο φυσικό τους μέγεθος, I-IX”)