Η παλαιότητα της νέας ελληνικής

Η βασική ιδέα πάνω στην οποία εδράζεται το παρόν βιβλίο είναι η αμφισβήτηση της μηχανιστικής δυτικής αντίληψης για την εξέλιξη. Εφ’ όσον εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι η εξέλιξη ενός λεξιλογικού τύπου δεν συνεπάγεται την εξαφάνιση αυτού από τον οποίο προήλθε (πρβλ. την συνύπαρξη του “θέλω να” και του “θα”) είναι καθ’ όλα δυνατό και αναμενόμενο η νεοελληνική να διατηρεί πρωτογενείς τύπους, παλαιότερους των αττικών ή και των ομηρικών.Ανοίγει, επομένως, ο δρόμος για αναθεώρηση των θεσφάτων που έχουν καθορίσει την εθνική και πολιτισμική μας συνείδηση, και για την ανάδειξη της εξέχουσας σημασίας της γλωσσικής μας κληρονομιάς, γραπτής και προφορικής, στην προώθηση της εθνικής αλλά και πανανθρώπινης αυτοσυνειδησίας.