Η Νιόβη θρηνούσε για τη Μικρά Ασία

Προσπαθήσαμε να δούμε τη Μικρά Ασία ως ενιαίο σύνολο, υιοθετώντας μια κριτική προσέγγιση της ιστορίας ενταγμένη στα πλαίσια της σχέσης αιτίας και αποτελέσματος, παραμένοντας όσο ήταν δυνατόν πιστοί στις θεμελιώδεις αρχές μας. Το τμήμα που βάλαμε κάτω από τον μεγεθυντικό μας φακό είναι οι εκτοπισμοί πληθυσμών στη Μικρά Ασία. Από τους αρχαιότατους χρόνους μέχρι σήμερα η Ανατολή έγινε πολλές φορές μάρτυρας της βίαιης απομάκρυνσης των κατοίκων της. Εξετάσαμε χονδρικά όλες αυτές τις περιπτώσεις. Το ενδιαφέρον μας είναι κατά βάση προσανατολισμένο στις περιπτώσεις εκτοπισμού που συνέβησαν στο πρόσφατο παρελθόν. Γι’ αυτόν τον λόγο εστιάσαμε τον φακό μας περισσότερο στον εκτοπισμό των Ελλήνων. Στόχος μας ήταν να φωτίσουμε όλες τις πτυχές αυτού του γεγονότος. Η έρευνά μας μας οδήγησε στη σκέψη ότι ο εκτοπισμός που εφαρμόστηκε στους μη μουσουλμάνους Έλληνες και Αρμενίους από τις αρχές του 1900 συνδέεται, όπως άλλωστε όλα τα κοινωνικά φαινόμενα, με άλλους παράγοντες και γεγονότα μέσα στην πολυδιάστατη δομή και στη γενική κατεύθυνση της ιστορίας. Δηλαδή ο εκτοπισμός δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός, ανεξάρτητο από τις συνθήκες της περιοχής και χωρίς ιστορικό υπόβαθρο. Συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Είχε αφενός μεν σχέση με τις συνθήκες της εποχής, αφετέρου δε είχε πλούσιο ιστορικό υπόβαθρο.