Η νεοελληνική δραματουργία και οι δυτικές της επιδράσεις 18ος-19ος αι.

Απόρροια της μακρόχρονης ερευνητικής ενασχόλησης της συγγραφέως με ζητήματα που άπτονται της συγκριτικής ιστορίας των ιδεών και της παιδείας μας, οι μελέτες αυτές, βαλμένες σε θεματική και χρονολογική τάξη, αποτυπώνουν μια περιδιάβαση στον χώρο της νεοελληνικής σκέψης στον 18ο και 19ο αιώνα, με επίκεντρο πάντοτε το ζήτημα της αποκρυστάλλωσης της δραματουργικής αντίληψης και πράξης. Σκιαγραφούνται οι παλαιότερες μεταφραστικές απόπειρες, που εγγράφονται στο κίνημα του Διαφωτισμού, ανιχνεύονται δυτικές επιδράσεις και καταβολές των νεοελλήνων δραματουργών, καταδεικνύεται η ριζοσπαστική λειτουργία του προεπαναστατικού θεατρικού κειμένου σε σχέση με τις αντιλήψεις των Εγκυκλοπαιδιστών και τα “ιδεολογήματα” που κυοφόρησε η Γαλλική Επανάσταση, περιγράφονται οι επερχόμενες ιδεολογικές και αισθητικές διαφοροποιήσεις στη χρήση του “ιστορικού μύθου” κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, η μετάβαση από την “κλασικιστική τραγωδία” στο “ρομαντικό δράμα”, ή ακόμη ζητήματα όπως αυτό της μορφοποίησης της νεοελληνικής “κωμωδίας” και των ευρωπαϊκών, κυρίως μολιερικών της επιδράσεων.