Η κρυφή γοητεία του υλισμού

Ο Υβ Λε Μανάκ έγραψε την “Κρυφή γοητεία του υλισμού” σε μια εποχή (1987) που προσπαθούσενα προχωρήσει την σκέψη του πέρα από την κληρονομιά του μαρξισμού και του κινήματος τουΜάη του 68.Η διερώτηση για την ουσία του ανθρώπου δεν είναι καινούργια, ούτε αφορά τους διανοού-μενους και μόνο, καθώς μπορεί να αποκαλυφθεί σε όλους κάθε στιγμή και κάθε ιστορικήεποχή. Είναι κατά κάποιο τρόπο το ερώτημα των ερωτημάτων, διότι από τις απαντήσεις πουδίνονται κάθε φορά, εξαρτάται η ίδια η κοινωνική θέσμιση.Όπως σημειώνει ο ίδιος στον πρόλογό του για την ελληνική έκδοση, “το ζήτημα της ανθρώπινης ουσίας μπήκε από τη στιγμή που κάποιοι άνθρωποι απαρνήθηκαν την ανθρωπιά άλλωνανθρώπων και τους έκαναν δούλους. Μόνο οι υποκριτές μπορεί λοιπόν να σκανδαλίζονται πουπαίρνουμε για πραγματικότητες τις σκιές στο βάθος του Σπηλαίου. Οι σκιές είναι σκιές, αλλά εί-ναι πραγματικές! Σκάνδαλο είναι όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που από τα παιδικά τους χρόνια είναιαλυσοδεμένοι από τα πόδια και το λαιμό, και δεν μπορούν να γυρίσουν το κεφάλι για να δουντον Ήλιο. Σκάνδαλο είναι όλοι εκείνοι, που είχαν την ιδέα να τους αλυσοδέσουν!”.Στο επίκεντρο της πολεμικής του Λε Μανάκ βρίσκεται η προσπάθειά του να ανασυγκροτήσειέναν πειστικό ουσιοκρατικό αντίλογο στην επιστημονική αιτιοκρατία, τον μαρξιστικό υλισμό καιτον φιλελεύθερο ωφελιμισμό.Το κείμενο αυτό αποτελεί αναμφίβολα μία κρίσιμη συμβολή στο διάλογο περί της ανθρώπινηςσυνθήκης, τον οποίο προσδοκούμε στους συγχυσμένους καιρούς που διανύουμε.