Η κληρονομιά μας

Είναι ωφέλιμο να ξεχνάμε τις αρετές μας και να θυμόμαστε τα ελαττώματά μας, τα ατομικά και φυλετικά. Αυτή τη στάση φαίνεται να επιλέγει ο συγγραφέας, ακολουθώντας τους δρόμους της σάτιρας ή του γκροτέσκο. Με τους ίδιους τρόπους υπαινίσσεται και τον διαμορφούμενο (ή μήπως διαμορφωμένο;) κόσμο των ημερών μας, όπου προβάλλει ο ανθρώπινος τύπος του ακραίου και αποπροσωποποιημένου ατομικισμού.