Η Ιλιάδα ή το ποίημα της βίας

Η Βέιλ έγραψε το δοκίμιό της “Η Ιλιάδα ή το ποίημα της βίας” αμέσως μόλις ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, σε ηλικία τριάντα ετών, τέσσερα μόλις χρόνια πριν απ’ το θάνατό της. Αν και το θέμα του έπους -ο πόλεμος στην Τροία- συνδέεται με την ιστορική συγκυρία στην οποία βρέθηκε η Βέιλ τη δεδομένη στιγμή, το δοκίμιο δεν συνιστά απλώς αντίδραση στα γεγονότα, αλλά συμπυκνώνει καίρια σημεία του στοχασμού της, που διένυε πλέον την ωριμότερη φάση του. Δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στις έννοιες της συμπόνιας και της γενναιοδωρίας, παρά στις έννοιες του ηρωισμού, της τιμής και της υστεροφημίας, πάνω στις οποίες οικοδομείται το αξιακό σύστημα κάθε επικής αφήγησης, η συγγραφέας μάς καλεί και μ’ αυτό της το έργο ν’ αναδειχθούμε σε πλάσματα ευγενέστερα απ’ αυτό που συχνά προστάζει η κατώτερη φύση μας.