Η γυναίκα της ζωής μου

Δυο φίλοι. Νέοι, ωραίοι, ιδεαλιστές και απελπισμένοι, όπως συμβαίνει συχνά όταν είσαι είκοσι ετών: ένας Άγγλος φοιτητής κοινωνιολογίας και ένας Χιλιανός εξόριστος. Συναντιούνται στο Λονδίνο, τη δεκαετία του 1980, όπου ακούγονται ακόμα οι αξέχαστες μελωδίες της Τζόαν Μπαέζ και του Μπομπ Μάρλεϊ. Η νεολαία ξαναφτιάχνει τον κόσμο από την αρχή στις μπιραρίες του Σόχο. Εποχή Θάτσερ και εποχή Πινοσέτ. Σ’ αυτό το μυθιστόρημα παρακολουθούμε μια ερωτική ιστορία: τα πράγματα όμως δεν είναι αυτό που δείχνουν. Δημιουργείται, αναπόδραστα, ένα τρίγωνο, όπου συνυπάρχουν ο έρωτας, η ελπίδα και η προδοσία, μέσα στην τεταμένη ατμόσφαιρα της χιλιανής αντίστασης και του αυταρχισμού της βρετανικής εξουσίας. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα ο Τίο ταξιδεύει με προορισμό τη χώρα των παλιών του φίλων, της Κλάρας και του Αντόνιο, έχοντας δεχτεί την απροσδόκητη πρόταση του πρώην συμφοιτητή του, χωρίς να υπολογίσει τις συνέπειες, χωρίς να μετρήσει την οδυνηρή προσπάθεια που είχε κάνει για να τα ξεχάσει όλα, χωρίς καν να ρωτήσει αν η Κλάρα θα είναι εκεί. Ακολουθεί μια έκπληξη και μια σειρά ερωτημάτων: Γιατί ο Αντόνιο τον αναζήτησε έπειτα από δεκαπέντε χρόνια σιωπής; Ο Τίο αναζητεί τις χίμαιρες του. Ο Αντόνιο τον προκαλεί να αντιμετωπίσει για μια ακόμα φορά τη γυναίκα της ζωής του. Και η Κλάρα, τι νιώθει άραγε και τι σκέφτεται η Κλάρα;