Η γυναίκα στην πρωτοχριστιανική εκκλησία

Η πιο καταπιεσμένη γυναίκα από το σύνολο των υποτιμημένων γυναικών, η χήρα, δεσπόζει με την πανταχού παρουσία της τουλάχιστον στα κείμενα, αν όχι και στη ζωή, των πρώτων αιώνων της χριστιανικής ιστορίας. Οι προφητικές επαγγελίες εκπληρώθηκαν από την καινή διαθήκη, η προστασία και η δικαιοσύνη έγιναν σωτηρία και πρόγευση της εσχατολογικής Βασιλείας. Ο Θεάνθρωπος την ανέσυρε από την κοινωνική ανυπαρξία και την ανέδειξε σε καταξιωμένο πρόσωπο μέσα στο Σώμα της Εκκλησίας. Τούτη η επιλογή της Εκκλησίας δηλώνει την παρρησία της απέναντι σε εξουσιαστικές δομές και την καινή διδαχή της που προσφέρει προοπτική σωτηρίας σε όλους ανεξαιρέτως καταφάσκοντας στα ιδιαίτερα χαρίσματα του κάθε μέλους της, άνδρα ή γυναίκας, αναδεικνύοντας τον αδύναμο και καλλιεργώντας ταυτόχρονα τόσο την οριζόντια, με τους συνανθρώπους, όσο και την κατακόρυφη, με τον Θεό, αναφορά του μέσα στον κόσμο. Οι χήρες γυναίκες της ιστορίας με την Ενσάρκωση του Θεανθρώπου Χριστού έπαυσαν να αποτελούν τους θλιβερούς αποσυνάγωγους της ζωής και μεταμορφώθηκαν σε μάρτυρες των Εσχάτων. Πέρασαν από την αναπόφευκτα μοιραία καταδίκη της “νεκρικής πυράς” στην εν ελευθερία μετοχή τους στο “ύδωρ τό ζων”.