Η γραμμή του ορίζοντα

Μια παραθαλάσσια πόλη που θυμίζει την Τζένοβα, ένα σκοτεινό “αστυνομικό αίνιγμα”, ένα ανώνυμο πτώμα, ένας άνθρωπος που αποφασίζει με δική του πρωτοβουλία να ανακαλύψει την ταυτότητα του νεκρού. Ο “ντετέκτιβ”, όμως, αυτής της ιστορίας δεν θα ακολουθήσει τη λογική του αιτίου/αιτιατού. Αντί για τα ορατά φαινόμενα, ενδιαφέρεται περισσότερο για τους κώδικες που περιέχονται σε αυτά τα φαινόμενα, και η ανησυχία του κινείται στα διφορούμενα όρια που χωρίζουν το θέαμα από το θεατή. Ψάχνοντας το όνειρο και την ταυτότητα του άγνωστου νεκρού, πιάνεται στα δίχτυα των κρυφών εκείνων αιτιών που καθοδηγούν κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, ιδιαίτερα όταν αυτή παίρνει τη μορφή μιας ελεύθερης πτώσης. Και η αναζήτησή του μοιάζει όλο και περισσότερο με τη γραμμή του ορίζοντα, που όσο την πλησιάζει κανείς, τόσο αυτή απομακρύνεται από κοντά του.