Η φυλετική ευγένεια

Άμα όμως πάμε στον επιστήμονα – στον αναθεματισμένο τον ειδικό – και τον ρωτήσουμε τι ξέρει για τη φυλή, σουφρώνει τα φρύδια του με σοφή απορία και μας ρωτά: “Μήπως τάχα υπάρχει φυλή;” Αν είναι μάλιστα οχλοκράτης ή μαρξιστής μας φωνάζει με φανατισμό πως φυλές ξεχωριστές δεν υπάρχουν, πως κάθε άνθρωπος αξίζει κάθε άλλο άνθρωπο, φτάνει να του δοθούν η ίδια ανατροφή και οι ίδιες οικονομικές ευκολίες. Σε αυτούς απαντώ με το πιο θετικό, το πιο χειροπιαστό, το πιο σίγουρο πράγμα που έχει ο άνθρωπος – δηλαδή την ατομική του μεταφυσική. Ο άνθρωπος που είναι από ξέχωρη καθαρή φύτρα έχει χαρακτήρα συνειδητό και στέριο. Ξέρει τι θέλει και το θέλει χωρίς κόπο και χωρίς συλλογισμούς. Τολμά πράματα που άλλοι, πιο ξύπνιοι ίσως από κείνον, μα που κατεβαίνουν από ανακατεμένο σόι, ποτέ δεν θα τους περνούσε από το μυαλό να καταπιαστούν. Κάθε του πράξη έχει κάτι απλό και τη βούλα κάποιου ψυχερού μεγαλείου. Του είναι άκοπη προσπάθεια η επιβολή. Η αξία της φύτρας του τόνε σηκώνει πιο ψηλά από την ατομική του αξία. Και αν τύχει και είναι αλήθινα μεγάλος άνθρωπος, τότες έχοντας στυλοπάτι τη φυλή του σηκώνεται σαν πύργος, σαν πανώρια λεύκα, πάνω από τους ανθρώπους τους κοπαδιαστούς. Γιατί η μεγαλοψυχία δεν είναι οργανισμός παράνομος και μοναχικός, μα είναι ριζωμένος βαθιά στη φυλή του, δεμένος με τη σάρκα της και την ψυχή της, και παίρνει τη δύναμη του από τη δική της καλοταίριαστη ζωντάνια.Υπάρχει λοιπόν η φυλή, γιατί το νοιώθουμε μέσα μας πως υπάρχει. Μερικοί θα το πούνε πρόληψη, μα η πρόληψη είναι πολύτιμη και άδικα την καταφρονούν οι φωτισμένοι.