Η φωλιά του φιδιού

Μου φάνηκε ότι κατέβαινα από μια σκάλα που αιώνια κουβαλάω στο κορμί μου. Αυτή η σκάλα ήταν γεμάτη ελιγμούς, πίσω από τους λερωμένους τοίχους ενός έρημου σπιτιού, κι εγώ σαν να ήθελα τότε να κάνω μια στροφή μες στην ζωή μου. Αυτό το κατέβασμα όμως κράτησε υπερβολικά πολλή ώρα, μια ώρα αιωνιότητας, και ήταν σαν να κουβαλούσα κάτι λέπια επάνω μου, ενθύμια μιας κατάρας, και ήθελα να τα αποθέσω κάτω, στο βασίλειο του Πλούτωνα.