Η Ευρώπη γεννήθηκε από το “σχίσμα”

“Το σήμερα έρχεται από το χθες, το μέλλον αναδύεται από το παρελθόν”. Από το χθες προέκυψαν δύο πολιτισμικά “παραδείγματα” καθοριστικά της ανθρώπινης Ιστορίας: Το ελληνικό κοινωνιοκεντρικό και το δυτικοευρωπαϊκό (μεταρωμαϊκό) ατομοκεντρικό “παράδειγμα”. Αντιθετικά τα δύο “παραδείγματα”, ασύμπτωτα, η πραγματοποίηση του ενός προϋποθέτει τη συνεπή άρνηση-απόρριψη του άλλου. Ο παγκοσμιοποιημένος σήμερα πολιτισμός της “Δύσης” είναι η αντιστροφή των όρων του κάποτε ελληνικού πολιτισμού, το αναποδογύρισμα (σαν αντεστραμμένο γάντι) των προϋποθέσεων και των στόχων του.Η υπενθύμιση αυτού του κοσμοϊστορικού “Σχίσματος” πιθανόν να καρπίζει προσωπικές αντιστάσεις στον πρωτογονισμό του ατομοκεντρισμού και της χρησιμοθηρίας – στον “ριζοσπάστη μηδενισμό” (radikale Nihilismus) που ο Nietzsche κατάγγελνε σαν τον φρικτότερο εφιάλτη για την Ευρώπη.