Η επικράτεια των σημείων

Γιατί η Ιαπωνία; Γιατί είναι η χώρα της γραφής: από όλες τις χώρες που έχει γνωρίσει ο συγγραφέας, η Ιαπωνία είναι η Χώρα όπου ο συγγραφέας συνάντησε τη διεργασία του σημείου την πιο κοντινή στις δικές του πεποιθήσεις και στους οραματισμούς του, ή, αν θέλετε, την πιο απομακρυσμένη από την απέχθεια, τον εκνευρισμό και την άπωση που του προξενεί η δυτική σημειοκρατία. Το ιαπωνικό σημείο είναι δυνατό: θαυμάσια κανονισμένο, ταχτοποιημένο, εκτεθειμένο· χωρίς ιθαγένεια ή ορθολογισμό. Το ιαπωνικό σημείο είναι κενό: το σημαινόμενό του χάνεται, δεν υπάρχει θεός, αλήθεια, ηθική στο βάθος αυτών των σημαινόντων που επικρατούν χωρίς αντίκρισμα. Και ιδίως, η ανώτερη ποιότητα αυτού του σημείου, η ευγένεια της ταυτότητάς του και η ερωτική χάρη με την οποία σχεδιάζεται είναι παντού αποτυπωμένα, στα αντικείμενα και στις συμπεριφορές τις πιο ευτελείς, εκείνες που συνήθως τις απορρίπτουμε σαν ασήμαντες ή χυδαίες. Επομένως, ο τόπος του σημείου δεν θα βρεθεί εδώ από την πλευρά των θεσμικών του χωρών: δεν πρόκειται εδώ ούτε για τέχνη, ούτε για φολκλόρ, ούτε για “πολιτισμό” (δεν πρόκειται να αντιπαραθέσουμε τη φεουδαρχική Ιαπωνία στην τεχνική Ιαπωνία Εδώ πρόκειται για την πόλη, για το μαγαζί, για το θέατρο, για τη βία. Πρόκειται για μερικές χειρονομίες, για μερικά εδέσματα, για μερικά ποιήματα. Γίνεται λόγος για πρόσωπα, για μάτια και για πινέλα με τα οποία όλα αυτά γράφονται αλλά δε ζωγραφίζονται.