Η Ελλάδα μετά τα μεσάνυχτα

Στον ελληνικό κινηματογράφο, η ενασχόληση με το φανταστικό ήταν τυχαία και περιστασιακή -ήταν και εξακολουθεί να είναι! Δεν υπήρξε ποτέ μία ελληνική Hammer Films, δηλαδή μια εταιρεία παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών ειδικευόμενη σε φιλμ τρόμου και επιστημονικής φαντασίας, ούτε μία ελληνική Universal, δηλαδή ένα μεγάλο στούντιο, που για κάποια σημαντική χρονική περίοδο να υπηρέτησε με συνέπεια το είδος. […] “Ο όρκος του νεκρού αδελφού” είναι μία από τις πρώτες ελληνικές ταινίες του φανταστικού. Η δράση της τοποθετείται κάπου στη μεταβυζαντινή Ελλάδα και η σεναριακή της ιδέα βασίζεται στο δημοτικό “Το τραγούδι του νεκρού αδελφού”, που θεωρείται κλασικό έργο της δημώδους ποίησης. Κατ’ αυτό, ο Κωσταντής (Γιώργος Οικονόμου) πείθει τη μητέρα του να παντρέψουν τη μονάκριβη αδελφή τους Αρετή (Άννα Ιασωνίδου) μ’ έναν ξένο και αργότερα, όταν τα εννιά παλικάρια θα πεθάνουν από κακιά αρρώστια και η χαροκαμένη μάνα θα τον καταραστεί, θα βγει από τον τάφο του και θα κινήσει να την φέρει πίσω, τηρώντας τον όρκο του. Μάλλον χαμένη σήμερα, η ταινία φέρει την υπογραφή κάποιου Ηλία Καμπίτη, που έκτοτε δεν ξαναεμφανίστηκε, αφήνοντας πολλές υπόνοιες ότι πίσω από το επίθετο αυτό (που “σημαίνει” άνθρωπος του κάμπου) κρυβόταν κάποιος άλλος, επώνυμος, που δεν ήθελε να υπογράψει το έργο του, λόγω των υποχρεώσεών του σε κάποια άλλη εταιρεία ίσως! […](απόσπασμα από το βιβλίο)