Η δόξα της Σύμης

Το φεγγάρι αντιφεγγίζει πα στα διάφανα νερά,_x000D_
το αγέρι πνέει σα χάδι τρυφερά_x000D_
και οι βράχοι στο βάθος σα φίλοι μου παλιοί_x000D_
στέλνουν το καλωσόρισμά τους πρώτοι αυτοί·_x000D_
_x000D_
Το πλοίο προσεγγίζει άλλη μια φορά _x000D_
και μου συμβαίνει πατώντας στη στεριά _x000D_
να θαλασσοπλοώ στου χρόνου τις ρότες _x000D_
του τώρα, του μετά, του τότες…_x000D_
_x000D_
_x000D_
Έμμετρη πατριδογνωσία, προσφέρει στον αναγνώστη απ’ το περίσσευμα της αγάπης του περιπαθούς Συμιακού Δημήτρη Διακίδη, που, όπως όλα τα ξενιτεμένα τέκνα του νησιού μας, ζει με τη νοσταλγία του. Γυρίζει σωματικά κι, όταν δεν το μπορεί αυτό, επιστρέφει νοερά ξαναζώντας στιγμές ανεπανάληπτες του περίλαμπρου χθες της σφουγγαροζωής και του ναυτικού βίου της Σύμης._x000D_
_x000D_
(από τον Πρόλογο του Ι.Μ.Χατζηφώτη, στην Α’ Έκδοση)