Η ασημένια σφίγγα

Ο ΤΖΙΟΡΤΖΙΟ ΝΤΕ ΚΙΡΙΚΟ ΣΤΟ ΒΟΛΟΓύριζε στην πόλη σκεφτικόςμετά από τόσα χρόνια άγνωστοςστους κλειστούς αρχαίους δρόμουςχορτασμένος εξορίεςξενητιές και δόξαΡώτησε για το σπίτι τουέψαξε απελπισμένα το κλειδίστο σπασμένο βυθό της γλάστραςάλλωστε κι οι φίλοι τουέχουν σχεδόν χαθείΜπήκε αργά στο καφενείοζήτησε αψέντι και πικρό καφέβούτηξε τα μυστικά πινέλα τουστα σκοτεινά χρώματαπου καίγαν το κεφάλιΚι εκεί κατά το σούρουποστις βραδινές ερειπωμένες ράγεςχαμένων τρένων αποχωρισμούτον άγγιξε ανάλαφρα η ταραχήμιας ανυποψίαστης αγάπης