Η αντιμετώπισις της αιρέσεως του Οικουμενισμού κατά τον όσιο Θεόδωρο τον Στουδίτη: Η διακοπή της μνημονεύσεως

[…] Η παρούσα μελέτη έγινε με τον σκοπό να παρουσιάση ως προς το εν λόγω ζήτημα, (της διακοπής δηλαδή της εκκλησιαστικής κοινωνίας και της μνημονεύσεως του Επισκόπου και της Συνόδου δια λόγους πίστεως), την σκέψι και την διδασκαλία των αγίων Πατέρων, ούτως ώστε οι θέλοντες να απομακρυνθούν από την αίρεσι να αποβάλουν, αφ’ ενός μεν το σύνδρομο του φόβου και της δειλίας και αφ’ ετέρου να γνωρίσουν την οδό την οποία πρέπει να ακολουθήσουν, προκειμένου να μη φύγουν από τη νοητή Βαβυλώνα και, αντί να ελευθερωθούν, παγιδευθούν καθ’ οδόν στις ατραπούς των συγχρόνων διδασκαλιών.Είναι γεγονός ότι, ανθρωπίνως κρινόμενα τα πράγματα, τα εκκλησιαστικά ζητήματα, που αφορούν στην πίστι, θα βαδίζουν από το κακό εις το χειρότερο. Το δίχτυ το οποίο έστησε ο διάβολος και παγίδευσε τους Επισκόπους είναι τόσο καλά στημένο και μελετημένο, ώστε να εξασφαλίζουν με αυτό την άγρευσι και των διαδόχων των. Όλοι γνωρίζουν ότι η Μασονία και οι σκοτεινές δυνάμεις δεν ανέχονται συνειδητό Επίσκοπο και δι’ αυτό γίνεται αυστηρότατη επιλογή και εξονυχιστική έρευνα, ώστε να αποφευχθή δι’ αυτούς κάθε δυσάρεστος έκπληξι μετά την εκλογή των.Στην παρούσα μελέτη θα παρουσιάσωμε τη θέσι και τη διδασκαλία του αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου, ο οποίος εχρειάσθη τρεις φορές να διακόψη την μνημόνευσι και την εκκλησιαστική επικοινωνία με Επισκόπους και Συνόδους, προκειμένου να τηρήση την ακριβή οδό στα θέματα της πίστεως. Ως γνωστόν η αρετή και η αγιότης του Οσίου Θεοδώρου του Στουδίτου ήτο τόσο μεγάλη ώστε, όχι μόνον στην εποχή του να είναι περιβόητος, όχι μόνον να έχη δημιουργήσει μία μονή χιλίων μοναχών, αλλά και οι πάντες να προστρέχουν εις αυτόν, ως εις απλανή Οδηγό, προκειμένου να ποδηγετηθούν στα ατομικά και εκκλησιαστικά προβλήματά των. Παρ’ όλα αυτά χάριν της πίστεως δεν εδίστασε να θυσιάση και τη μονή του και τον ίδιο τον εαυτόν του και να περιφέρεται ως κακούργοςστις φυλακές και τα δεσμωτήρια και μάλιστα με την σύμφωνο γνώμη Επισκόπων και Συνόδων. Θα είναι λοιπόν και τώρα ως ο πλέον αρμόδιος, ο νοερός και αισθητός Οδηγός μας, επειδή είναι ο πλέον έμπειρος εις αυτά τα ζητήματα. […](από τον πρόλογο του βιβλίου)