Η ανεψιά μου η τουρκάλα

Κεφάλαιο 1οΤον Αύγουστο του έτους 960 μ.Χ. ορδές έφιππων Μογγόλων σάρωναν σαν λαίλαπα τις κατάξερες στέπες της Κεντρικής Ασίας, εξουδετερώνοντας κάθε εμπόδιο υπό μορφή αντίστασης που στήνονταν στο διάβα τους. Ανεμοστρόβιλοι πανύψηλοι και λυγεροί κουβαλούσαν στα ουράνια με την κυκλική τους αέρινη δίνη τη θολούρα της σκόνης και τον τρομερό θόρυβο του καλπασμού των αλόγων τους προς Δυσμάς, ενώ ένα άλλο κύμα μετέφερε τα σημάδια της προέλασης προς τα νοτιοδυτικά, ανάμεσα στην Κασπία θάλασσα και τη λίμνη Αράλη. Βογκούσε η γη κυριολεκτικά κάτω από τα πέλματα των ζωντανών πολεμικών μηχανών. Σαν καταλάγιαζε κάπως το ντουμάνι, βέλη αναρίθμητα κάλυπταν τον καυτό ήλιο, και δεν ξεφύτρωναν Λεωνίδες εκεί να υπερασπιστούν τα πάτρια εδάφη, πολεμώντας υπό σκιάν· αγράμματοι κι αμόρφωτοι οι νομάδες της Κεντρικής Ασίας, ούτε καν είχαν ακουστά για την γενναιότητα του Λεωνίδα και το μεγαλούργημα της Σπάρτης. […]