H κίνηση του πάθους στη φιλοσοφία του Kierkegaard

“Δεν είναι παρά σε στιγμές που το υπάρχον άτομο μπορεί να βρεθεί σε μια κατάσταση που ενώνει το άπειρο και το περατό, κατάσταση που οδηγεί πέρα από την ύπαρξη. Αυτή η στιγμή είναι η στιγμή του πάθους (…) το πάθος για έναν υπάρχοντα άνθρωπο είναι ακριβώς η κορύφωση της ύπαρξης – όμως είναι ένα γεγονός το ότι είμαστε υπάρχοντες. Μέσα στο πάθος, το υπάρχον υποκείμενο καθίσταται άπειρο στην αιωνιότητα της φαντασίας και ωστόσο είναι συγχρόνως περισσότερο από ποτέ ο εαυτός του”.Soren Kierkegaard