Γιώργος Μαρκόπουλος, Ο “σκοτεινός Αλφείος” της ελληνικής ποίησης

Όμως αυτό που δεν μπορεί να κάνει ένα σώμα υποταγμένο στους νόμους των αναγκών μπορεί να το πετύχουμε την όγδοη ημέρα της εβδομάδος, πετυχαίνοντας να ξαναδημιουργήσουμε τον κόσμο με τον τρόπο της ποίησης. Όταν έστω και ένας άνθρωπος γκρεμίσει το κάτεργο που φυλακίζει την ψυχή του και τη φαντασία του, τότε η ποίηση εξακολουθητικά θα είναι ανατρεπτική και θα υπονομεύει το καθηλωμένο μας εγώ, που δεν τολμάει να σκεφτεί ότι διαθέτει την ορμή ενός Αλφειού. Που δεν τολμάει να κυλήσει ορμητικά παρασέρνοντας την όποια μικρότητα για να συναντήσει κάποτε την ωραία Αρέθουσα των ονείρων του. Που δεν τολμάει επίσης να διανοηθεί πως μπορεί κάποια ημέρα η Αρέθουσα των ονείρων του να κυλήσει με την πιο επιδέξια τρυφερότητα για να μας συναντήσει στις εκβολές της πιο αδιαπραγμάτευτης ανάγκης μας για ένωση και για δημιουργία.