Για το ιστορικό “υπόβαθρο” της λογοτεχνίας

Ως προς τη σύνθεση του παρόντος βιβλίου θα μπορούσαν να υπομνησθούν τα εξής: 1. Πρόκειται για “ερευνητική πρόταση”, καταρχήν εγκεκριμένη σε διεθνή “διαγωνισμό Φιλοσοφίας”, που θα χρηματοδοτηθεί όμως με την ολοκλήρωση του οικείου κειμένου, δηλαδή του κυρίως “παραδοτέου”. Με την τελεσφόρηση μιας τέτοιας διαδικασίας είναι πιθανόν να “δικαιωθεί” ο Bourdieu που αξίωνε να αξιολογείται εκ των υστέρων κάθε “ερευνητικό πρόγραμμα” και έτσι μόνο να χρηματοδοτείται…2. Συμμετείχαν, σε έναν χρονικό ορίζοντα τεσσάρων εβδομάδων, δεκτρείς φοιτήτριες και δεκατρείς φοιτητές μεταπτυχιακού πεδίου χωρίς “δίδακτρα”.3. Κληρώθηκαν να αναλάβουν την προετοιμασία, τη διεξαγωγή και τη διεκπεραίωση μιας πρωινής συνεδρίας και αντίστοιχα μιας απογευματινής, διατυπώνοντας το κύριο κάθε φορά ερώτημα και κρατώντας τα Πρακτικά, με την εισήγησή μου και ορισμένες καίριες παρεμβάσεις που κατατέθηκαν προφορικά ή ψηφιακά. Επομένως, δεν είχαμε μπροστά μας “πρόγραμμα” που λειτουργούσε όσο ακριβώς διαρκούσε και αναλώνονταν οι πόροι του.4. Σε κάθε περίπτωση η προβληματοθεσία δεν υπόσχεται να μας καταστήσει όλους και όλες, κατά τις διεργασίες εναλλαγής “ρόλων”, “ερευνοδίαιτους”, ιδίως όταν μας ενδιαφέρει τι προϋποθέτει η λογοτεχνική παραγωγή. Ως “υπόστρωμα” ή ως “συγκείμενο”, ως “πλαισίωση” ή ως “υποπόδιο”, ως “υπογάστριο”, ή ως “υποστύλωμα”; Το “υπόβαθρο”, με την υπονόηση του “βαίνω” (= “προχωρώ”), προσφέρει μάλλον μια νέα σύζευξη του σχήματος: “Basis” – Uberbau”; Για την απάντηση συζητούμε έργα νεοελληνικής λογοτεχνίας και πονήματα γι’ αυτήν.