Για ένα παράσημο ανδρείας

“Ήρθα στην Ελλάδα το 1827, χωρίς καμία σύσταση, χωρίς υποστήριξη. Εκείνη την εποχή η χώρα ήταν ένας πραγματικός πύργος της Βαβέλ. Κανείς δε ρώταγε ποιοι είμαστε.Από πού ερχόμαστε; Πού πηγαίνουμε; Ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε”.”Επόθουν να λυτρώσω την πατρίδα μου του ψόγου ότι ουδείς των υιών αυτής προσήλθεν εκουσίως αρωγός των εν Χριστώ αδελφών, και αψηφών την ύπαρξίν μου ενεπνεόμην υπό της ιδέας ότι θέλω αποθάνει υπέρ ενδόξου σκοπού”.Νικολάι ΡάικοΠάτρα, Ιούνιος 1829: η πόλη χρειάζεται ικανά πρόσωπα να την ανοικοδομήσουν. Καποδιστριακές προσπάθειες και αντικαποδιστριακά συμφέροντα συγκρούονται. Σ’ αυτές τις συνθήκες καταφθάνει ο ανιδιοτελής, αφιλοχρήματος και εργατικός ρώσος φιλέλληνας Νικολάι Ράικο. Διορίστηκε ως πρώτος φρούραρχος των Πατρών και του Κάστρου του Ρίου, αφού είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη του Καποδίστρια από τη δράση του και τη συνολική του παρουσία στο Ναύπλιο. Ο κυβερνήτης είχε βρει έναν πολύτιμο συνεργάτη.Η έκδοση ανασυσταίνει τα κρίσιμα πρώτα χρόνια του ελληνικού κράτους ακολουθώντας τη διαδρομή του Ράικο. Χάρη στην αβίαστη προσέγγιση πηγών, εγγράφων και αλληλογραφίας συνιστά μια νέα ανάγνωση της ιστορίας της Πάτρας και της Ελλάδας αποκαλύπτοντας αφώτιστα έως τώρα στοιχεία.