Γελαστικό λεξικό

Eκατοντάδες λήμματα, περί τις 600 σπάνιες φωτογραφίες, χιλιάδες χρόνια (ειπωμένης κι ανείπωτης) γελαστικής ιστορίας- ατυχήματα, τα (Εν Γέν.). Ατυχή συμβάντα, παθήματα. Αν είναι των άλλων (και όχι δικά μας), τότε γελάμε μέχρις δακρύων ενίοτε, με ορισμένα απ’ αυτά. Αν, πάλι, είναι δικά μας τότε γελάνε οι άλλοι μαζί μας. Τόσο… απλά.- ειδήσεις, οι (Εν Γέν.). Κατ’ ευφημισμόν η προπαγάνδα, η συστηματική δηλαδή προσπάθεια πλύσης εγκεφάλου (τηλεθεατών και άλλων) με πληροφορίες, απόψεις και ιδέες που ελάχιστη σχέση έχουν με την αλήθεια (και καμία με τα πραγματικά τους συμφέροντα). Οι εκφωνητές των ειδήσεων έχουν (το ίδιο, όπως και οι ζητιάνοι) μια “ειδική φωνή” όταν τις παρουσιάζουν (τρομώδης, αγωνιώδης, πομπώδης, αρκούντως γλοιώδης και στο βάθος απειλητική). Θα αναρωτηθείτε ίσως, πού ακριβώς βρίσκεται το αστείο που να δικαιολογεί την παρουσία αυτού του λήμματος στο συγκεκριμένο λεξικό. Θα σας απαντήσω ευθύς αμέσως. Το αστείο βρίσκεται όταν οι εκφωνητές των ειδήσεων προπονούνται, δοκιμάζουν διάφορες φωνές και κάνουν τις γαργάρες τους… – Έλληνας (Πινακ.). Το προφανές. Εννοείται πως ξεχωρίζει όπως η μύγα μέσα στο γάλα, από τους αλλοεθνείς του: “Τα χαρτιά σου!” “Έλληνας είμαι!” “Πες σπανακοτυρόπιτα…” “Τεροπίτα με κορτάρι!”- πυγολαμπίδα, η (Ζωολ.). Οι λαϊκοί άνθρωποι τη λένε κωλοφωτιά. Πρόκειται για ένα… αυτόφωτο έντομο. Πρωταγωνίστρια στο παρακάτω… ακαριαίο ανεκδοτάκι: Και ρωτάει η πυγολαμπίδα τον Θεό: “Το φως πού να το βάλω;”