Φυσικός τοκετός

Ο Λεμπουαγιέ πρώτος τη δεκαετία του 1970, με το μνημειώδες βιβλίο του Για μια γέννηση χωρίς βία, ξύπνησε τον κόσμο δείχνοντας σε όλους μας ότι τα παιδιά δεν πρέπει να έρχονται στον κόσμο με οδύνη και πόνους, κλαίγοντας από την πρώτη κιόλας στιγμή της ζωής τους. Τώρα έρχεται να μας πει ότι η γυναίκα πρέπει να πιστέψει ξανά πως έχει τη δύναμη, την ικανότητα και τη βαθιά γνώση να φέρει στον κόσμο το παιδί της με τις δικές της και μόνο δυνάμεις, και ότι σε φυσιολογικές συνθήκες (οι οποίες είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση) χρειάζεται πολύ λίγη εξωτερική βοήθεια. Οι “πόνοι της γέννας” που τόσο φοβίζουν τις γυναίκες σήμερα δεν είναι απαραίτητο να υπάρχουν, μας λέει ο Λεμπουαγιέ, και μας διαβεβαιώνει ότι μερικές απλές ασκήσεις αναπνοής και τραγουδιού μπορούν να βοηθήσουν τη μητέρα να περάσει αίσια την “καταιγίδα” της γέννας και να της χαρίσουν μια υπέροχη εμπειρία την οποία θα φυλάει στην καρδιά της για όλη της τη ζωή.Το πρώτο μέρος αποτελείται από γράμματα που έχουν γράψει στον Λεμπουαγιέ γυναίκες που γέννησαν με τη βοήθεια των συμβουλών του, και τις εμπειρίες τους έρχονται να συμπληρώσουν τα δικά του σχόλια που παρεμβάλλονται στις επιστολές. Ο λόγος του είναι άμεσος, φιλικός, σε πολλά σημεία σχεδόν ποιητικός. Ιδιαίτερο κεφάλαιο αφιερώνει για το θέμα της καισαρικής εξηγώντας τουw λόγους που οι γυναίκες δεν πρέπει να βιάζονται να πάρουν μια τέτοια απόφαση. Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου ο συγγραφέας μας περιγράφει την τεχνική των αναπνοών, δίνοντας όλες τις πληροφορίες που χρειάζονται για την εκτέλεσή τους. Ο Λεμπουαγιέ έχει βρει πως ο ήχος του ινδικού ταμπουρά βοηθά τις αναπνοές και διευκολύνει την ενοποίηση του ανθρώπου. Για τοn σκοπό αυτό το βιβλίο συνοδεύει ένα μουσικό CD με μουσική ταμπουρά και οδηγίες για το πώς να το χρησιμοποιήσετε καλύτερα.Οι συμβουλές του για την καθοδήγηση της εγκύου στηρίζονται στην πολυετή πείρα του ως χειρούργου-μαιευτήρα, τώρα όμως ο ίδιος πρεσβεύει την πλήρη ανεξαρτητοποίηση και αυτοδυναμία της γυναίκας κατά τη διάρκεια του τοκετού και οι ασκήσεις που περιγράφει σκοπό μόνο έχουν να γεμίσουν με χαρά το “ταξίδι της ετοιμόγεννης μέσα από την καταιγίδα του τοκετού”.