Φωνηεντιάδα

“Στον απόηχο της “Φωνηεντιάδας”, της γλωσσικής εκστρατείας που οργανώθηκε για την υποτιθέμενη κατάργηση των φωνηέντων, διαπιστώνουμε με ανακούφιση ότι δεν ακούστηκαν μόνο οι φωνές των ζηλωτών. Όλων εκείνων που, με το πάθος το οποίο μόνο η βαθιά άγνοια μπορεί να εμπνεύσει, έσπευδαν να υπερασπιστούν την ελληνική γλώσσα από έναν ανύπαρκτο κίνδυνο. Την ίδια στιγμή, φωνές νηφάλιες, υποστηριζόμενες όχι μόνο από τη δύναμη της λογικής, αλλά κυρίως από την κατάλληλη επιστημονική κατάρτιση, άρθρωναν ισχυρό αντίλογο. Δεν ήταν μια εύκολη μάχη. Από τη μια, οι αλαλαγμοί του κάθε φανατικού, δημαγωγού, πατριδοκάπηλου ή απλώς παραπληροφορημένου. Από την άλλη, η τεκμηριωμένη και στιβαρή επιχειρηματολογία των σχετικών επιστημόνων.Παρόλο που η μάχη ήταν άνιση, η επιστημονική αλήθεια, ακόμη και αν δεν θριάμβευσε, σίγουρα δεν ηττήθηκε. Όσοι αναζήτησαν κάτι περισσότερο από κραυγές και συνθηματολογία μπόρεσαν να ενημερωθούν πλήρως. Η φωνή των επιστημόνων δεν πνίγηκε. Αν και ήρεμη, τελικά αποδείχθηκε στεντόρεια για όσους επιθυμούσαν να την ακούσουν. Στο πλαίσιο της προσπάθειας αυτής, ο Βασίλης Αργυρόπουλος κάνει μια πληρέστατη καταγραφή όσων γράφτηκαν και ειπώθηκαν. Με επιμέλεια μέλισσας συγκέντρωσε τα σαθρά και αστήρικτα σχόλια και κείμενα όσων συμμετείχαν στην εκστρατεία για την υποτιθέμενη υπεράσπιση των φωνηέντων. Τα αναλύει, τα σχολιάζει και κυρίως τα αντικρούει με εξαιρετικά επιχειρήματα. Πρόκειται για μια σημαντική προσπάθεια, ένα έργο που αξίζει τον θαυμασμό μας. Καταρχάς, για την ταχύτητα των αντανακλαστικών του συγγραφέα του, καθώς [στην πρώτη του μορφή] ολοκληρώθηκε σε ελάχιστο διάστημα μετά το πέρας του κύριου όγκου των συζητήσεων. Ταυτόχρονα όμως και για την πληρότητά του. Ο ιστορικός του μέλλοντος που θα το χρησιμοποιήσει θα έχει μια εξαιρετική εικόνα για τα όσα διαδραματίστηκαν. Μακάρι να είχαμε κάτι αντίστοιχο και για τα “Ευαγγελικά” ή τα “Ορεστειακά”. Οπωσδήποτε θα μας βοηθούσε να κατανοήσουμε πολύ καλύτερα τη νεότερη ιστορία μας”. Αλέξανδρος Φατσής