Ερήμην των Ελλήνων

Τα κείμενα που δημοσιεύω εδώ, πρωτοτυπωμένα στην εφημερίδα “Ελευθερία” τους πρώτους μήνες του 1967, θα μπορούσε να τα χαρακτηρίσει κανείς προορατικά. Εξαιρώ το πρώτο που έγραψα σε ανύποπτο χρόνο. Εκφράζει κι εκείνο την ίδια οργή και την ίδια ανησυχία, που με γέμισε αργότερα, και κατά τούτο κατέχει το δικαίωμα να συνδεθεί μαζί τους και να πάρει τη θέση ενός προοιμίου σε μιαν ασυντέλεστη ακόμη σειρά στοχασμών.Η πολιτική δεν είναι το κλίμα μου. Σιχαίνομαι τις παραχωρήσεις της, τους συμβιβασμούς της και τη νομιμοποιημένη ψευδολογία της. Έπειτα, το έχω δηλώσει τούτο πολλές φορές, δεν είμαι κατασκευασμένος από την πρώτη ύλη του “οπαδού”. Δεν είμαι “οπαδός”. Είμαι ένας άνθρωπος που στοχάζεται για τον εαυτό του και του ανακοινώνει τους στοχασμούς του, αν κρίνει κάπου και κάποτε πως μπορούν να σταθούν και στους άλλους ωφέλιμοι. […]Το βιβλίο περιέχει τα δοκίμια “Μη χάνεσαι”, “Το δράμα της καχυποψίας”, “Ένα ‘ανάμεσα'”, “Ένας έξυπνος λαός”, “Ο πανικός της ευθύνης”, “Ο πολίτης και το κράτος”, “Εξάρσεις και υφέσεις”, “Οι μέσα και οι έξω”, “Ερήμην των Ελλήνων”.