Εργασία εν μέσω κρίσης

Το βέβαιο είναι, ότι όλα όσα παραθέτονται σ` αυτό το βιβλίο δεν σχετίζονται και δεν λαμβάνουν υπόψη τους, την εναπόθεση των ελπίδων μας για ανεύρεση εργασίας σε κανέναν περιστασιακά ή μόνιμα γνωστό μας πολιτικό παράγοντα ο οποίος θα μας υποσχεθεί πως ”θα κάνει ό,τι μπορεί…”, ”Πρέπει να περιμένουμε….”, ”Θα προκηρυχτούν κάτι συμβάσεις ορισμένου χρόνου στο δημόσιο μετά τις εκλογές…” και κάτι τέτοιες γλυκανάλατες υποσχέσεις που δεν οδηγούν παρά στο μονιμότερο του προσωρινού μιας ατέρμονης απραγίας. Εξ άλλου η ελπίδα πως ”κάτι θα γίνει”, ”κάτι θ` αλλάξει, ας περιμένουμε…”, είναι ένα συναίσθημα που ναι μεν οι Λατίνοι το είχανε παντιέρα με το γνωστό ”dum spiro spero = όσο αναπνέω ελπίζω”, αλλά που οι σοφότεροι απ` τους Λατίνους προγονοί μας δεν το εκτιμούσαν καθόλου. Θεωρούσαν την ελπίδα ως αρνητικό συναίσθημα, διότι όποιος ελπίζει αναβάλει…