Επιτέλους τους ξεριζώσαμε…

“…Ο διωγμός των Ελλήνων υπήρξε ένα μακροχρόνιο μαρτύριο. Ακόμη και τώρα βρίσκεται σ’ εξέλιξη. Οι μέθοδοι που εφαρμόστηκαν ήταν ίδιες με αυτές κατά των Αρμενίων. Μόνη διαφορά είναι ότι επεκτάθηκαν σε μεγαλύτερο χρόνο”.Rene Puaux1919. “Εξορία και επαναπατρισμός Ελλήνων””… Η λέξη γκιαούρης (guiaour) ουδέποτε προφερόταν με τόση περιφρόνηση, όπως στις μέρες μας.Το τρομερό αυτό μίσος, τόσο απάνρθωπο, σ’ όλες του τις εκδηλώσεις, μετατρέπεται σ’ ερυθρά αιμοσφαίρια στις αρτηρίες όλων εκείνων, οι οποίοι, όπως ο Λαζός Topal Osman, δεν ήταν ευτυχείς παρά μόνον όταν έβλεπαν να κυλά αίμα ενός “γκιαούρη” και το οποίο μίσος μεταδίδεται σχεδόν σ’ όλες μας τις τάξεις, από την Αστυνομική Διεύθυνση Κωνσταντινούπολης έως το Νοσοκομείο του Gumuch-Souyou…”Izzet Fouad Pacha, Τούρκος στρατηγός23 Μαΐου 1923″Δε βρίσκουμε ούτε μια περίπτωση στην Ευρώπη, στην Ασία, ακόμη και στην Αφρική, όπου η επιβολή της τουρκικής κυριαρχίας επί μιας χώρας δεν ακολουθήθηκε από μια ελάττωση της υλικής ευημερίας και του μορφωτικού επιπέδου. Δεν υπάρχει επίσης περίπτωση όπου η αποτίναξη της τουρκικής κυριαρχίας να μην επέφερε υλική ευημερία και εξύψωση πολιτιστική.Είτε μεταξύ των χριστιανών είτε μεταξύ των μωαμεθανών, ο Τούρκος δε συνέβαλε παρά μόνο στην καταστροφή.Ποτέ δεν αποδείχθηκε ικανός ν’ αναπτύξει σε ειρήνη αυτό που κέρδισε με τον πόλεμο”.George ClemenceauΠρωθυπουργός – Πρόεδρος Ανωτάτου Διασυμμαχικού Συμβουλίου25 Ιουνίου 1919