Επί τα ίχνη της πορφύρας

Ο φωτογράφος δεν επιλέγει τα χρώματα που φωτογραφίζει ούτε εξάλλου ο συγγραφέας διαλέγει τις λέξεις που γράφει.Τα πρώτα εντυπώνονται στα βάθη των αναμνήσεων και ξεπετιούνται εκεί που το βλέμμα δεν τα περιμένει. Οι δεύτερες ζούνε τη ζωή τους μέχρι να βρεθούν μια μέρα απιθωμένες πάνω στο χαρτί με μια χειρονομία συνένοχη και μαγική.Αρκετό μυστήριο κυβερνάει αυτή την διπλή αλχημεία που μας συμπαρασύρει εδώ στον απρόβλεπτο κόσμο των Γυναικών στα κόκκινα.Le photographe ne choisit pas les couleurs qu’il photographie, pas plus que l’ ecrivain ne choisit les mots qu ‘il ecrit.Les unes s’impriment au plus profond des souvenirs et rejaillissent la ou le regard ne s’y attend pas. Les autres vivent leur vie et se retrouvent un jour couches sur le papier d’un geste complice et magique.Beaucoup de mystere preside a cette double alchimie qui nous entraine ici dans l’univers imprevisible de Femmes en rouge.