Εννεάς τρίτη

Στην τρίτη “Εννεάδα” του ο Πλωτίνος (204-270 μ.Χ.) ασχολείται με ορισμένα από τα κεντρικότερα ζητήματα της φιλοσοφίας του, και κυρίως με θέματα που σχετίζονται με το πώς οι ανώτερες υποστάσεις της οντολογίας του εκφράζονται και επενεργούν στον χώρο του αισθητού κόσμου. Εξετάζει κοσμικές δυνάμεις όπως είναι η πρόνοια και ειμαρμένη, μέσω των οποίων ρυθμίζεται η φυσική αιτιότητα, ή ο κοσμικός έρωτας, ο οποίος μεταστρέφει και κατευθύνει τις ψυχές προς την πληρότητα του νοητού. Ερευνά επίσης τον ρόλο της απαθούς ύλης, καθώς και της αιωνιότητας και του χρόνου κατά τη συγκρότηση και τη διευθέτηση των αισθητών σωμάτων, ενώ τελικά επιχειρεί ανασκόπηση όλης της αναγωγικής πορείας η οποία οδηγεί από τις κατώτερες εκδηλώσειςτης φύσης ως τη θέαση των νοητών όντων και την ένωση με την υπέρτατη αρχή τους, το Έν.