Ένας άσωτος πατέρας

… Αδιαφορία και πλήξη βασίλευαν στην οικογένεια. Σχέσεις τυπικές και συνθήκες διαλυτικές. Οι χαρές και οι λυπες του ενός δεν άγγιζαν την ψυχή του άλλου.Εκείνος, ο πατέρας, ακροβατεί επικίνδυνα σε μονοπάτια σκοτεινά κι άγνωστα, κυνηγώντας χίμαιρες κι απολαύσεις καθημερινές, κι εκείνη, η μητέρα, απογοητευμένη παραπαίει…Τα παιδιά συνθλίβονται στις μυλόπετρες της αστοχίας των μεγάλων, μα καταφέρνουν ν’ αντιδράσουν, όπως κι η γιαγιά, που παλεύει, μ’ όλη της τη δύναμη, να σώσει ό,τι σώζεται…Ώσπου ξεσπάει η θύελλα, που ανατρέπει τις συνήθειες και νεκρώνει τις ψυχές. Καταλύει τα πάθη και εξαφανίζει το “εγώ”. Είν’ η ώρα της οδύνης, της συντριβής, της “καλής αλλοίωσης” και του απολογισμού. Είν’ η ώρα του “εμείς”…